FRAGA DE CECEBRE. "O BOSQUE ANIMADO"

Asfixiada por casas, estradas, autoestrada e embalse, apenas queda un pequeno curruncho da que foi a frondosa Fraga de Cecebre.Reducida a súa mínima expresión aínda conserva a maxia suficiente para ser fonte de inspiración e reanimar o mundo máxico das árbores, das meigas, das ánimas, ..... , como no seu dia o fixo co xenial escritor Wenceslao Fernández Flores que se inspirou nesta fraga para escribir a novela " O bosque animado"
Para que vos animedes a visitar a fraga deixo esta imaxe e para que vos animedas a lectura dista novela, un pequeno párrafo no que fala sobre as árbores.

O BOSQUE ANIMADO

As árbores teñen as súas loitas. As maiores asombran ás pequenas, que crecen entón con présa para facerse axiña donas da súa racción de sol, e, ao esparexar as raíces baixo a terra, hai algunhas quizais demasiado cobizosas que estorban ás demáis no seu lexítimo empeño de alimentarse. Pero, entre todos os seres vivos da fraga, son os máis pacíficos, os máis bondadosos, os que posúen unha alma máis sinxela e inxenua.. Convén saber que carecen absolutamente de vanidade. Nacen en calquera parte, ignoran que, só polo feito de crecer alí aquel lugar queda embelecido. Non se aburren nunca, porque non miran á terra, senón ao ceo, e o ceo cambia tanto segundo as horas e segundo oa nubes, que xamáis é igual a si mesmo. Cando os homes buscan a diversidade, viaxan. As árbores satisfán ise afán sen moverse. É a diversidade a que se avén a pasar sobre as súas copas.

Elas son tamén a diversidade. Como queira que se agrupen, sempre forman un conxunto harmonioso, e ata as que nacen illadas na campiña ou sobre os outeiros parecen ter unha profunda significación que emociona o espíritu. Se os troncos son rectos impresiona a súa esbelteza; se tortos e atormentados, non deixa de haber neles unha suxeridora beleza, algo que os humaniza ante os nosos ollos. Segundo avanzamos por un bosque, a aliñeación das súas árbores, o perfil da ramaxe, o artesonado das follas cambia e o panorama renóvase incesantemente con perspectivas en que as formas se conxugan en modos infinitos, como os homes non acertaron a conseguir nin no máis complicado e fastuoso dos bailes.