A Ecoloxía lingüística

Unha colaboración de Aida Saray de 4º ESO, B.


Libros, xornais, televisión, radio,...Ultimamente vemos en todos os medios que se fala sobre ecoloxía, ser ecolóxicos, reciclar,...Vaia, todo o que se refire a manter limpo e san o medio ambiente.
E ben, eu penso, que sucede coa ecoloxía lingüística?. A xente está moi preocupada por manter limpas as nosas terras, por non perder árbores autótonas, reciclar,...
Pero, que pasa coas palabras que estamos a perder día a día?.O igual que ás árbores hai palabras que teñen milleiros de anos e sería moi triste perdelas por non usalas ou o que é peor, substituílas por palabras noutro idioma.
Isto lévame a falar sobre outra ecoloxía que tamén deberíamos ter presente. Refírome a ecoloxía toponímica. O patrimonio toponímico galego é riquísimo, hainos referidos á orografía, á flora, á fauna..., e polo tanto eu creo que deberíamos conservalos vivos e sen fallos.
Estes nomes de lugares galegos teñen milleiros de séculos e non pode ser que polo desinterese da xente, por non conservalos, perdamos a riqueza que nos ofrecen.
Ás veces encontrámonos ante casos nos que a palabra non ten tradución e ainda así hai xente que se atreve a facelo. Casos como Ardejujo, Juanzo, Arteijo,etc. tamén por falsas traducións como Mesón del Viento ou Niño de la Guía.
Todas as palabras sexan nomes de lugar, de persoa, nomes de árbores,..., teñen moitos anos e moita historia atrás deles, sería inxusto que nós os cambiaramos nun segundo por cousas inxustificadas.
A miña opinión é que todo o mundo é libre e polo tanto pode escoller a lingua que quera utilizar e que non se pode xulgar ou clasificar ás persoas só pola lingua que estes utilicen.
A Lingua Galega e as palabras que a forman teñen moitos anos e, sobre todo, moita historia, conservala é cousa de todos e, o igual que podemos reciclar ou non, podemos axudar a conservala ou non...