A Prensa de hoxe: La Voz de Galicia

CONTAMINACIÓN O lixo ameaza con converter os fondos mariños galegos en vertedoiros
Biólogos que estudan a captura de peixes ao arrastre recollen ata tres quilos de plástico cada cinco hectáreas
Os submarinistas testemuñan a contaminación dos areais e a acumulación de lodos de todo tipo nas rías
Os residuos acumulados nas praias tras os temporais son un indicio do lixo mergullado na costa galega que, a tenor do observado por submarinistas e patróns de pesca, é moita e diversa. Sobre todo plásticos, latas e restos de aparellos enganchados, pero tamén lodos de todo tipo acumulados en puntos das rías. O do plástico -un residuo barato do que cada ano se fabrican máis de cen millóns de toneladas, apenas degradable e que flota no mar durante grandes distancias ata cubrir miles de quilómetros de fondo mariño- é un problema maiúsculo.
Científicos do Instituto Español de Oceanografía que estudan a bioloxía mariña e a contaminación adoitan clasificar e pesar o lixo que aparece no copo do Cornide de Saavedra, que realiza prospeccións anuais. O investigador Alberto Serrano di que na plataforma galega aparece moito residuo procedente das rías ou arroxado desde os propios barcos. «Hai máis lixo fronte ás zonas industriais ou máis poboadas, especialmente o País Vasco e Asturias, pero tamén Vigo ou A Coruña. O problema do plástico non é tan grave como no Mediterráneo, pois, fronte a Barcelona, chegáronse a recoller 50 quilos por cada cen de peixe, pero nós adoitamos recoller en cada lance de media hora, no que varremos cinco hectáreas de leito mariño, entre dous e tres quilos de plástico». Un patrón de arrastre de Celeiro, José Piñeiro, indica que nalgúns fondos o plástico chega a taponar partes da rede: «Recollemos bolsas de supermercados de toda Europa», di.
Serrano, que pronto partirá para un estudo da zona mariña protexida do Cachucho, no Cantábrico, di que os plásticos son ademais un gran perigo para os cetáceos, tartarugas e aves mariñas. Desde os mercantes tamén se arroxan latas, bidóns de aceite, de bebida, recipientes de comida e moitos botes de pintura, sinal de que os buques aproveitan os traxectos para pintar. «Se alguén colecciona latas do mundo, seguramente deba buscar no fondo do corredor de mercantes fronte a Finisterre», lamenta.
Augas residuais e fuel
Ademais das constantes verteduras de metais pesados, cloro, nitratos, pesticidas e derivados do petróleo que navegan disoltos, o mar segue padecendo as deficiencias na depuración de augas residuais. «Ou principal problema dá ría de Ribadeo é ou saneamento de Castropol, que á altura de Tesor está roto por varios sitios. Fálase de conservación, pero hai problemas evidentes coma este, ben á vista», di o submarinista Antonio Lúa.
O xerente de Mergullo Galicia, Jesús Corzo, ve preocupante a materia orgánica no litoral coruñés: «Na zona do Portiño a porcallada sae a caño libre, pero a ría está mellor que fai anos. Nótase que a xente xa non arroxa tantos residuos ao mar, aínda que pola zona de Mera aínda ven». O derrube do vertedoiro de Bens, en setembro do 1996, recórdase como a pasaxe máis tráxica da avalancha de lixo sobre o mar, con residuos que entón chegaron á ría de Ferrol. Aquela catástrofe, unha das que arrasaron as costas galegas, foi portada en toda Europa. Respecto ao chapapote