Se contaminas o mundo,
o teu amor máis profundo
o que te deu a vida
e o que mais te cuida,
morirá de súpeto.
Se o tratas ben
el tratarache mellor,
pero se o tratas mal
podes, de súpeto, morrer.
Somos os máis listos
pero á vez, os máis tontos,
se pensaramos un pouco
todo sería mais fácil,
como cascar un ovo.
Se seguiriamos así
a lúa non se vería
nin de noite nin de día.
E a auga subiría
e as casas destrozaría.
Non contamines
se é que ainda vives
porque se é tarde
a terra farás desaparecer.
lunes, 8 de diciembre de 2008
Unha poesía por Jaime Tudó de 1º A
Etiquetas:
Medio Ambiente: xeral
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
As miñas felicitacións (ainda que non nos coñecemos) para Jaime por esta poesía.
gracias
Si, son mui buenasS
Publicar un comentario